کد مطلب:22926 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:27

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا با ترك نماز و عبادت خدا مي توان به مقام والاي انسان و كمال رسيد

جواب منفي است; زيرا انسان واقعي و كمال يافته كسي است كه

خدا را بشناسد، به او ايمان آورد، او را عبادت كند، از دستورات او اطاعت

كند و مطابق خواسته و برنامههاي ارائه شده از سوي او عمل نمايد. از اين رو

در تمامي اديات الهي، نماز واجب بوده ور كن اساسي آنها به شمار ميآمده

است.

از طرفي نيايش و پرستش خدا در بين انسانها چه دين داران و چه غير آنها

در تمامي ادوار وجود داشته است.

با توجه به اين دو نكته روشن به دست ميآيد كه نماز و نيايش همواره با

انسان بوده است و بهترين راه ارتباط او با آفريدگارش محسوب ميشود.

حال اگر انسان واقعي در صدد تقرب و نزديكي به خداوند و دستيابي به

سعادت دائمي باشد، بايد مطابق دستور او رفتار كند. و برپايي نماز، خواسته

و فرمان اصلي او به بشر است.

تخطي از اين دستور، يا ناديده انگاشتن آن و يا احساس بي نيازي از آن،

باعث خسران و دوري از خدا ميشود و مانع كمال و ترقي انسان ميگردد.